Nyumba yetu

Of te wel ons huis in het Swahili. Hoewel we in het eerste bericht al een kant van het huis hadden belicht, wilden we jullie niet de rest onthouden.
Ons huis is in tegenstelling tot wat wij dachten, niet gelegen op het ziekenhuisterrein maar op het ernaast gelegen deel van de Mission. Hier staat ook de kerk en de primary school en internaat voor meisjes. Hierdoor worden we elke ochtend en middag op weg naar het werk begroet met ‘ how are you, mzungu?’

Het huisje was in principe een tijdelijk huisje omdat het naast gelegen grotere huis nog klaar gemaakt moest worden voor ons. Maar aangezien wij het huisje prima vonden en veel groter niet echt nodig is, hebben we besloten in dit huis te blijven. Het heeft twee slaapkamers (dus er is plek voor bezoek) met iets te kleine bedden, een woonkamer, keuken, ‘douche’ en toilet. Er is geen stromend water, maar de waterton staat om de hoek waar we elke ochtend onze emmertjes met water vullen. Wel hebben we meestal elektriciteit, wat bij afwezigheid wordt opgevangen met een petroleumlamp en kaarsen.

De buren op het terrein zijn allemaal werknemers van het ziekenhuis. Onze landlady is mevrouw Beatrice a.k.a Queen Beatrix, omdat zij al vele keren in Nederland is geweest en daardoor wist van de naam van onze koningin. Ook hebben we een asakari (= watchman) bij het hek van het terrein, Emanuel, die elke keer ons weer vrolijk welkom heet. Verder zijn er op het terrein de nodige dieren, het lijkt soms wel een kinderboederij. Elke dag tippelen de kipjes rond en in ons huis, staan de koeien en varkens in de achtertuin, maken de apen ruzie onderling en luisteren we ‘s nachts naar het gejank van de honden.

De omgeving is hier erg groen met vanuit onze achtertuin uitzicht op een heuvel. Als we naar de weg toe lopen kijken we uit over het glooiende, beboste landschap waarachter we Uganda kunnen zien liggen.

Wij hopen dat jullie zo een klein beetje een indruk hebben van de plek waar wij de komende tijd zullen wonen.

Groetjes

Albert en Anna